Donderdag 29 juli werd ik verwacht in het CM (Christelijke Mutualiteiten) - gebouw te Turnhout. Om 16 h stipt zou ik een intake gesprek hebben met een deelnemer van het project op Stap. Het project is een samenwerking tussen CM en CGG (centrum voor geestelijke gezondheidszorg) waarbij CM zorgt voor de vrijwilligers en CGG voor de deelnemers.
Een vrijwilliger wordt via een profiel gekoppeld aan een potentiële deelnemer. Deze deelnemers zijn mensen die een psychische beperking met zich meedragen en zich moeilijk kunnen integreren in de maatschappij. Via dit project worden de vrijwilligers als een soort "buddie" aangesteld om deze mensen met een beperking zo goed mogelijk terug in de maatschappij te laten opnemen. Proberen althans, want de vrijwilligers, zoals ik, die deelnemen zijn gewone mensen die geen echte medische opleiding gehad hebben. Enkel een kleine cursus bereidt deze mensen een beetje voor. Naast een professionele begeleiding is dit project dan ook een mooie aanvulling naar een re-integratie in de maatschappij toe.
Een gevoel van zenuwachtigheid overviel me toen ik me in de onthaalruimte neerzette. Na een tijdje werd ik verwelkomd door zowel de vertegenwoordigster van CM als van CGG. Ik werd vriendelijk gevraagd om nog even te wachten want de "deelnemer" was nog niet gearriveerd.
Het wachten duurde niet lang, de "deelnemer" was aangekomen, zoals ik toch kon horen uit het gesprek dat zich afspeelde aan de receptie.
Een jongeman zet zich ook neder in de talrijke zeteltjes in de onthaalruimte. Op het eerste zicht een normale jongeman, enkel wat timide. Ik knoop een klein gesprek aan en verwittig dan de twee vertegenwoordigsters die ons moeten voorstellen aan elkaar. Zo gezegd zo gedaan en even later zitten we met ons twee alleen in een kamer om elkaar wat beter te leren kennen. Een ongemakkelijke situatie, maar ik probeer toch een gesprek op gang te brengen. Wat me toch goed lukt.
Uit het gesprek blijkt dat de jongeman het syndroom van Asperger heeft, een vorm van autisme waarbij de intelligentie normaal tot boven normaal is. Deze mensen hebben problemen met sociale interacties. Het volgen van onze sociale 'ongeschreven regels' is voor hun een hele taak. Wat dikwijls niet lukt en tot een soort van black-out leidt. Het is dus voor hun zeer moeilijk om tussen de regels te lezen. Ik hoop dat ik het zo wat goed verwoord. Met geen medische achtergrond hebbende vind ik het dan ook ok als er mensen zijn die me hierop willen verbeteren.
Het verhaal dat de jongeman verder zet tijdens het gesprek laat blijken dat hij pas sinds enkele jaren het 'label' van asperger heeft opgekleefd gekregen. Zijn jeugd is dat dan ook verschrikkelijk geweest, daar mensen geen begrip toonde voor zijn toen nog niet bekende beperking. School werd niet afgemaakt, werken was onmogelijk. Op dit moment is hij dan ook invalide verklaard en moet dagelijks verschillende soorten medicatie nemen.
Naar het einde van het gesprek toe lijkt de match er wel te zijn en maken we afspraken naar een volgende ontmoeting toe. Een ontmoeting die zonder externe begeleiding zal gebeuren. De afspraak is dat we op 12 augstus om 14 uur gaan zwemmen. Een eerste stap in het project Op Stap.
Tot de volgende blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten